Hej Tato

 Hej Tato i jak mają tam telewizję w niebie? Bo u mnie trudno ale nie mam kiedy popatrzeć na to co oboje lubiliśmy.

 Z ogródkiem jakoś sobie w tym roku radzę chociaż jakoś brakuje mi wsparcia, mama mówi że co będzie to będzie próbkę wykrzesać z siebie ten entuzjazm że urośnie i będzie coś na zimę do słoików.  

Z resztą też jakoś radzę się ryje ogród odchwaszczać na tyle ile pozwala mi głową i kolano. 

Ciągle kiedy wychodzę na podwórko spoglądam w twoją stronę czy czasem nie kręcisz się koło garażu czy ulach. 

Powoli trawie w sercu ten smutek i ból po Tobie. 

Na zawsze zapamiętam sobie moje 45 urodzony i Ciebie takiego cudownego zatroskanego o całą rodzinę a zwłaszcza wnusia i tyle ciepłych słów które wypowiedziałes w czasie rozmowy z nami wszystkimi.

Te półtora roku strasznie zleciało a mnie się w sercu wydaje że to wczoraj, półtora roku temu też była niedziela..... kiedy przyszedłeś do mnie w śnie by się pożegnać a ja nawet nie wiedziałam że odchodzisz powiedziałeś opiekuj się mamą i uśmiechnąłes się ale tak smutno z  takim żalem w oczach, codziennie spoglądam na ten obraz na którym mi się przedstawiłem i czuję smutek. 

Pamiętam też że na kazaniu ksiądz powiedział znamienne słowa " to Bóg kieruje naszymi ścieżkami ale według własnego scenariusza a my musimy grać rolę aktorów którym powierzono daną rolę"